Tirza Westland, modeconservator van de toekomst
De combinatie van interesses, in geschiedenis en kostuumgeschiedenis, komt bij meerdere van onze leden voor; voor Tirza Westland (lid sinds juni 2017) is het de weg naar haar droombaan: modeconservator in een museum.
Wie iets interessant vindt bezoekt weleens een lezing over dat onderwerp. Tirza raakte na een lezing van Modemuze aan de praat met één van onze leden en besloot om ook lid te worden. “Want”, zoals ze zegt, “als je ergens de kans loopt om mede- vakidioten te ontmoeten dan is dat wel hier”.
Zelf kleding maken is voor haar vanzelfsprekend, haar moeder ging haar hier in voor. Ze begon met “kleine projectjes” (een rok), dit werden “grotere projectjes” en zo leerde zij al doende. Erg handig aangezien ze tevens, als teenager, merkte dat haar smaak “anders” was; toch wel fijn als je zelf je eigen ideeën kunt vertalen in stof.
Haar interesse in geschiedenis begon met de vragen “wanneer was dat?” en “hoe ging dat?”. Na haar eindexamen ging ze geschiedenis studeren in Amsterdam: politiek & cultuur met als accent erfgoed. Hier kon en kan ze zich in beide interessegebieden verdiepen. Zo deed Tirza in het kader van haar studie een onderzoek naar het Nationale Kostuum van Frankrijk ten tijde van de revolutie (1789-1799): de nieuwe regering wilde één manier van kleden dwingend opleggen, voor iedereen, als ultiem bewijs van Eenheid. Hoe werd dat plan uitgevoerd en wat gebeurde er daarna? Erg succesvol was het niet, zo bleek. Uiteindelijk is de uniformiteit beperkt gebleven tot de staatsfunctionarissen.
Meer ruimte voor het individu en de eigen kledingkeuzes, dat is een verworvenheid van de moderne tijd, vindt Tirza, zeker hier in Nederland. De regels van klasse of stand of positie zijn misschien niet verdwenen maar wel minder dwingend geworden.
Voor Tirza is alle kleding interessant, maar ja, de kleding van de elite met geld was (en is) kleurrijk, weelderig, verrassend, soms onpraktisch maar altijd een feest om te zien. Natuurlijk heeft zij de tentoonstelling High Society gezien en ervan genoten.
Ook al werd de mannenkleding in de 19e eeuw sober en zwart (“saai” zouden sommigen zeggen), de Victoriaanse periode is wel een periode die haar zeer interesseert. Al is kleding uit die tijd voor de hedendaagse vrouw niet meer te combineren met de huidige levenswijze. Anders is dat voor japonnen uit de periode 1930-1950 – haar persoonlijke inspiratie voor zowel haar eigen verzameling als haar kledingstijl. Ze zoekt ze op Internet en markten, vooral tijdens vakanties. Ze onderzoekt hoe ze precies in elkaar zitten. Ze maakt ze zelf, geheel naar eigen smaak.
Als 2e jaars studente heeft Tirza nog wel een weg te gaan voor ze haar bul krijgt maar dat geeft niet, ze is op weg naar haar droombaan.
Tekst: Erna de Groot