Raymond van Kooten: de details moeten kloppen

Kromme tenen krijgt Raymond van Kooten (lid sinds 1 april 2017) ervan als de aankleding in een film of televisieserie niet klopt. ‘Ongeveer goed’ is niet goed genoeg, het moet exact goed zijn. Zowel de kleding, als meubilair, als etiquette: gewoon alles. De details moeten kloppen!

Raymond beschrijft zichzelf als iemand met vele zielen in zijn borst: naast zijn baan als onderwijzer in het basisonderwijs heeft hij vele interesses en passies, waaronder geschiedenis, mode en kostuumgeschiedenis. Zijn kennis en interesses zijn in huis duidelijk zichtbaar: zo’n 55 meter boeken, waaronder ruim 5 meter gewijd aan mode en kostuum! (En van de verkoop van een aantal boeken heeft hij nog steeds spijt.) Om te voorkomen dat het huis dichtgroeit, heeft hij zichzelf ‘onder curatele’ gezet – maar als er een mooie catalogus voorbij komt ….. De boeken zijn voor hem niet alleen een bron van informatie, ze bieden ook de mogelijkheid om weer te genieten van bijvoorbeeld een stuk dat hij tijdens een tentoonstelling heeft gezien.

Via via kreeg hij een jaarboek van de Nederlandse Kostuumvereniging onder ogen. Eén artikel, over Wilhelmina van Pruisen en haar dochter, sprak hem dusdanig aan dat hij lid werd van de vereniging.

Oud tafellinnen

Zelf heeft hij inmiddels een behoorlijke collectie oud tafellinnen. Wat begon met één exemplaar, een laken van zijn ouders dat door een tante was geborduurd, breidde zich in de loop der jaren uit.
Bij het kijken naar historische series gaat zijn interesse niet alleen uit naar de (aan)kleding, ook omgangsvormen, manieren van spreken en hygiëne hebben zijn belangstelling. De hedendaagse kijker kan wel eens schrikken van hoe men vroeger bijvoorbeeld met personeel omging, of hoe een omgeving werkelijk was. Hoe roken mensen vroeger bijvoorbeeld??

Helaas heeft Raymond zelf geen naaivaardigheden, vandaar een kleine hartenwens van hem op deze plek. Als inwoner van Vlissingen heeft hij een zwak voor Zeeuwse mannendracht, en om toch eens een echte lankrok te hebben…

Tekst: Erna de Groot